இருத்தல் என் சுதந்திரம்

ஞாயிறு, 16 அக்டோபர், 2011

காறி உமிழ அற்ற நிலம்

ஞாயிறு, 16 அக்டோபர், 2011


வெடித்தலறும் துப்பாக்கிகள்

மூச்சடங்கிப் போன எனது தேசத்தில்

மரணம் அடங்காது அலைகிறது

வாய்களை அகலத்திறந்து ஒரு பூனை போல

சத்தமின்றி கால் வைத்து

மரணம் இன்னும் அலைகிறது

கணக்கிட முடியா சனத்திரளை

தன் பேய்க்கரத்தால் கிழித்த பின்னும்

பெரு வயிறு அடங்காப் பசியில்

நிலங்களையும் அது விழுங்குகிறது

திருடப்பட்ட நிலத்தின் சனங்கள் மீது

மரணத்தின் குங்சுகள் ஊர்கின்றன

பறித்த நிலத்தை அவாவும் அப்பழுக்கற்ற

அப்பாவிக் குரல்கள்

அதிகாரக் கால்களில் மிதிபட்டு இறஞ்சுகின்றன

நிலத்தை உச்சரிக்க முடியாது அச்சுறுத்தும் கட்டளைகளில்

தளரும் சொற்கள் உறைகின்ற வெளியில்

மரணம் இன்னும் அலைகிறது

மண்ணை உதட்டில் சுமந்து மூச்சிழந்த

முதுமக்களின் ஆவிகளில் வெளி கனத்தசைய

வருடங்களைச் சுமந்த அகதிக்கொட்டில்களின் தாழ்வாரங்களில்

குழந்தைகள் தோண்டும் குழிகளில் கனவுகள் நிறைகின்றன

அதிகாரத்தின் கைகளால் மிக இலகுவாக

நிலங்களை அள்ள முடிகிறது

அதிகாரத்தின் சொற்களால் ஓரிரு வார்த்தைகளில்

காரணம் சொல்ல முடிகிறது

பாட்டனின் சொத்துக்களைப் புதைத்தும்

பரம்பரைகளை சிதைத்தும்

உரிமைக் காகிதங்களைக் கிழித்தும்

சொல்கின்ற இடங்களில் குந்த வைக்க

அதிகாரத்தால் மிக இலகுவாக முடிகிறது

எனது தேசம் தமிழ் நிலங்களை மட்டுமே

தன் அபிவிருத்திக்கு பிரியம் கொள்கிறது

எனது நிலத்தில் எரியும் நிலக்கரிதான்

மின்சக்தியை அழிக்கக்கூடும்

எனது மண்ணில் மட்டுமே

தொழிற்சாலைகள் முளைக்கலாம்

எனது பாட்டன் நடந்த தெருக்கள்தான் சித்தாத்தன்

அமர சௌகரியமானவை

அனாதைக் குலத்தின் மீது ஆக்ரோசமாய் படரும்

கொடிய காலகள் ஓய்ந்தபாடில்லை

தடுப்பற்ற வெளியெங்கிலும் நீளும்

போதி மரத்தின் வேர்கள்

விசப்பற்களோடு பாம்பாய்த் துரத்துகிறது

படுத்துறங்க பிடிநிலத்தை

பிச்சை கேட்கும் சனங்களின் சத்தத்தை

முள் வேலிகளுக்குள் அடைத்து எச்சரிக்கும் தேசத்தில்

மரணம் இன்னும் அலைகிறது

என்னினத்தில் இங்கொன்றாய் அங்கொன்றாய்

மீந்திருக்கும் சனங்கள் செத்தொளிந்து

வாய்க்குழிக்குள் ஊறுகின்ற தமிழ் எச்சில் ஒரு துளியை

காறி உமிழ நிலமில்லை என்னும்

காலம் உருப்பட்டால் உலகம் சிலவேளை

எனக்கான சுதந்திரத்தை

பிரகடனப்படுத்தக் கூடும்

0 comments:

கருத்துரையிடுக

 
◄Design by Pocket