இருத்தல் என் சுதந்திரம்

சனி, 1 ஜனவரி, 2011

காலத்தைத் தோற்றவனின் சாட்சியங்கள் 1

சனி, 1 ஜனவரி, 2011

காலம் என்னை தனது கூண்டில் நிறுத்தி

சாட்சியத்தைத் திணிக்கிறது

எனது கண்ணீர் பகிர்ந்தளிக்கப்படுகிறது

இது என்னினத்தின் முதுமைகளின் பங்கு

மழைவிட்ட பின்பு இலையில் தொங்கிக்கொண்டிருக்கும்

மழைத்துளி ஒன்றின் கடைசி நம்பிக்கையாய்

கூன் விழுந்து குருடு தட்டிய காலத்திலும்

விடுதலைக்காக காத்திருந்த தாத்தாக்களே பாட்டிகளே

இன்று உங்களுக்காக அழுகிறேன்

நீங்கள் வடித்த முதுமைக் கண்ணீர்

என்னை சுடுகிறது என்னை சபிக்காதீர்கள்

கழியாமல் இருக்கும்

என் மீதிக்காலத்திற்காக பிராத்தியுங்கள்

நீங்கள் துணியாத ஒன்றிற்காக நாங்கள் துணிந்தோம்

உங்கள் தவறுகளைச் சரி செய்வதாகவும் அது இருந்தது

உங்கள் பிள்ளைகளும் பேரர் பேத்திகளும்

கண்முன்னே வீழ்ந்தபோதெல்லாம்

அவர்களின் ரத்தச்சிவப்பில் விடியலின் வானம்

சிவந்து கருக்கொள்வதாய் தேற்றிக்கொண்டீர்கள்

அடிமைக்காற்றில் அழுக்காகிப்போன

உங்கள் சுவாசப்பையை உயிர் அகலும் காலத்துள்

ஒருநொடிப் பொழுதேனும்

சுதந்திரக்காற்றை மூச்சுமுட்ட உள்ளிழுத்து

கறைச்சுவரை கழுவி விட

நீங்கள் காத்திருந்ததில் நியாயமிருக்கிறது

உங்களில் விழுந்திருக்கும்

நிமிர்த்தமுடியாத கூனைப்போலவே இருந்தது

எங்கள் விடுதலை

இருந்தும் தியாகத்தை சொரிந்தோம்

ரவைக்கூடுகள் காலியாகும் வரை இருந்தது

எங்களின் நெடும் பயணம்

யாரிடமும் கையேந்தாத வைராக்கியத்தை

பாலுடன் ஊட்டியது நீங்கள்

அதனால்தான் எங்கள் விடுதலை கையேந்தாதிருந்தது

எம்மில் விழுந்திருக்கும் போரின் காயங்களை விட

உங்களில் விழுந்த வாழ்வின் காயங்கள் வலியதுதான்

ஊரிழந்து மனையிழந்து கூடாரம் ஒன்றிற்குள்

சுருண்டு படுத்தபடி நீங்கள் விடும்

பெருமூச்சின் வெம்தணலில் அநீதி கருகட்டும்

ஊர்செல்லும் காலத்தை எதிர்பார்த்து எதிர்பார்த்து

உயிர் பிரிந்து சென்று விட்ட உங்களைப்போன்ற

மூப்புற்ற ஆன்மாக்களின் பரிதாபமே

அடி நெஞ்சில் கனக்கிறது

எங்களின் முதுமை எங்கள் மகன்களிடம்

கண்ணீரை பரிசளிக்கக் கூடாது என்பதற்காகவே

இத்தனை பாடுபட்டோம்

உங்கள் முதுமை எம்மை மன்னிக்கட்டும்

நாங்கள் மனிதர்களிடம் தோற்கவில்லை

காலத்திடம் தோற்றோம்

எங்கள் தோல்வி

எங்களின் இயலாமைகளில் இருக்கவில்லை

காலத்தின் இயலுமைகளில் இருந்தது



0 comments:

கருத்துரையிடுக

 
◄Design by Pocket